En dan kom je in de maand december en zit ik alweer ruim 6 weken thuis. December is toch altijd al een drukke maand; sinterklaas, verjaardag van mijn oudste zoon, nog meer verjaardagen en de kerstdagen. Ik heb nooit genoten van deze maand, maar nu beland ik linea recta in een neerwaartse spiraal. Tot overmaat van ramp wordt er op pakjesavond aan ons medegedeeld dat onze poes Phillie is overreden. Slechts 9 maanden oud mocht ze worden. Jongens in tranen en moeders huilt gewoon keihard mee. Wat een verdriet! Dit is de 2e poes die we dit jaar moeten begraven. De vorige (Bob) is ook maar 8 maanden oud geworden en was verdronken. Na deze avond ben ik nog een hele week chagrijnig, zelfs mijn man heeft er nu even genoeg van! Maar ik kan me niet meer oppeppen. Ik weet dat er veel ergere dingen in de wereld zijn en we zijn allemaal gezond, dus ik heb niets te klagen. Maar ik heb het even zo gehad! Solliciteren komt er ook niet meer van. Ik had nog 1 openstaande sollicitatie en ook voor deze vacature word ik afgewezen (terwijl ik notabene deze brief persoonlijk gebracht heb aan de personeelsmedewerker). Ik ben er klaar mee! Ik ben blij dat de jongens 2 weken vakantie hebben en we gaan voor de 1e keer met het gezin op skivakantie. Ook daar heb ik eigenlijk geen zin in (hoe verwend ben je dan?).
Skieën is niet echt mijn ding. Dat blijkt ook wel als we in Oostenrijk beland zijn. Al na 1 skiles hou ik het voor gezien en ga ik lekker aan de après ski. Daar ben ik tenminste wel goed in :). Wonder boven wonder geniet ik van deze vakantie. Lekker even nergens aan denken en genieten met mijn mannen. Het lijkt wel of ik weer opgeladen ben.
Op oudejaarsavond komen we thuis. Spullen uitladen en op naar een feestje. Daar raak ik aan de praat met een kennis van me. Hij is eigenlijk op zoek naar iemand die zijn administratie kan opzetten. Thuis gekomen denk ik: het is nu of nooit! Dus ik stuur hem een mailtje dat ik hem wel van dienst kan zijn en laat mijn telefoonnummer achter. In diezelfde week zie ik een hele leuke vacature staan bij het Nederlands Jeugd Instituut. Maar de vacature is al op 16 december 2011 geplaatst. Toch schrijf ik er op, wie niet waagt, wie niet wint. Veel te snel reageer ik en pas bij de ontvangstbevestiging zie ik dat ik mijn verkeerde CV heb meegestuurd! Shit, shit. Toch maar een mailtje eraan gewaagd en aangegeven dat deze baan mij te leuk lijkt om zomaar voorbij te laten gaan, dus gelijk mijn nieuwe CV meegestuurd. Gelukkig, ik krijg gelijk antwoord en ze nemen mijn juiste CV mee in de sollicitatieronde. Afwachten weer dus.
Vervolgens kom ik 2 dagen erna weer een kennis tegen, die aangeeft dat ik hem volgende week even moet bellen, want zij hebben op het bedrijf nog iemand nodig. Dat laat ik me geen 2 keer zeggen, joehoe!
Ik voel de energie weer opkomen! Heerlijk als je er weer zin in hebt. Ik weet ook ineens welke richting ik op wil gaan. Heel lang wist ik niet wat ik precies wilde. Dus als iemand mij vroeg wat voor soort baan zoek je, dan wist ik alleen maar te mompelen iets op de administratie met hectiek o.i.d. Dat is lekker vaag natuurlijk. Nu heb ik de cursus Middle Management besteld, waarbij je dus in een functie terecht kunt komen waarin je de spil bent tussen 2 partijen. Dat lijkt me helemaal geweldig!
Afin, ik zie het dus weer positief in en ik hoop dat ik dit kan vasthouden. Ik hou jullie op de hoogte hoe het allemaal is afgelopen.
Ciao!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten