dinsdag 1 november 2011

Ontgoocheling

Ik ben een jonge volwassen, intelligente, vrolijke, onafhankelijke zelfstandige vrouw; maar ik ben ook een tud (tijdelijk uitdiensttreder)!





Sinds kort ben ik boventallig verklaard. Ik ben Sandra, getrouwd en moeder van 2 kinderen. Ik heb 18 jaar gewerkt bij hetzelfde bedrijf en nu is de hele afdeling boventallig verklaard. Na 18 jaar werken, zit ik dus opeens thuis.

Natuurlijk krijg ik begeleiding naar ander werk en zit ik in een goed sociaal plan. Daar ligt het niet aan. Maar de emotie, druk, onzekerheid en stress die je als boventallige medewerker voelt wordt nergens beschreven. Als je via "Google" zoekt op boventallige medewerkers dan kom je uit op websites of links die gericht zijn aan werkgevers hoe ze met boventallige werknemers om dienen te gaan. Er is zelfs een artikel beschreven waarin wordt vermeld dat de niet-boventallige medewerkers last kunnen krijgen van een "surviver-syndroom". Maar zij hebben nog werk!
Pas als ik google: "emoties boventallige medewerkers", krijg ik 1 link waarop een mevrouw ingaat op de emotie van de boventallige medewerker.

Met deze blog probeer ik te beschrijven wat het met je doet als je na vele jaren werken thuis komt te zitten. Dit zijn natuurlijk mijn eigen ervaringen en dit zal door iedereen anders ervaren worden.

Indien jullie tips, suggesties, links naar websites, leuke foto's (of een leuke baan) hebben dan kunnen jullie natuurlijk reageren.

Tot de volgende blog!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten